اثر فیشر رابطه بین نرخ بهره اسمی، نرخ بهره حقیقی و نرخ تورم (یا نرخ تورم انتظاری) را نشان می‌دهد. نرخ بهره اسمی نرخی است که به سپرده افراد در بانک پرداخت می‌شود. نرخ بهره حقیقی اما، با توجه به آثار تورمی، نرخ بهره اسمی را اصلاح می‌کند و نشان‌دهنده تغییر در قدرت خرید سپرده بانکی در طول زمان است (مثلاً افزایش یا کاهش آن). درواقع نرخ بهره حقیقی برابر است با نرخ بهره اسمی منهی نرخ تورم (یا نرخ تورم مورد انتظار). با توجه به رابطه‌ای که اکنون ذکر شد می‌توان اثر عرضه پول بر تورم و نرخ بهره اسمی را توضیح داد. از آنجایی که پول در بلندمدت خنثی است، رشد پول هیچ اثری بر نرخ بهره حقیقی (همچون سایر متغیرهای حقیقی) ندارد، بنابراین زمانی که بانک مرکزی نرخ رشد پول را افزایش می‌دهد، نتیجه نرخ تورم بیشتر و نرخ بهره اسمی بیشتر خواهد بود. این تعدیل نرخ بهره اسمی به نرخ تورم اثر فیشر است.
