رکود کاهش قابل توجه، مداوم و فراگیر در فعالیتهای اقتصادی است. در دوران رکود، تولید ناخالص داخلی، سرمایهگذاری، اشتغال و مخارج مصرفکننده کاهش مییابد. در چنین شرایطی کسری بودجه دولت با کاهش درآمدهای مالیاتی، افزایش مییابد و همچنین هزینههای بیمه بیکاری و سایر برنامههای اجتماعی نیز افزایش مییابد.
علل متفاوتی میتواند باعث رخ دادن رکود شود که از جمله این علل میتوان به تغییرات اقتصادی و تحولات قیمت نهاده (مانند افزایش شدید و پایدار قیمت نفت) و به تبع آن کمبود تقاضا ، رشد ناکافی عرضه پول، بحران مالی، شوک عرضه یا تقاضا، رویدادهای غیرمنتظره جهانی (مانند یک بیماری همهگیر، جنگ و …) یا سرریز رکود از یک کشور به سایر کشورها اشاره کرد. دولتها برای خروج از رکود معمولاً از سیاستهای اقتصادی انبساطی استفاده میکنند؛ سیاستهایی همچون افزایش عرضه پول و کاهش نرخ بهره (سیاست انبساطی پولی) و افزایش مخارج دولت و کاهش مالیاتها (سیاست انبساطی مالی).
