به‌طور کلی سیاست پولی به سیاست‌هایی گفته میشود که توسط بانک مرکزی برای کنترل عرضه پول با هدف ثبات تورم، نرخ ارزهای قابل پیش‌بینی و اشتغال بالا به‌کار گرفته میشود. بانک مرکزی به کمک ابزارهایی مانند نرخ ذخیره قانونی، عملیات بازار باز و نرخ تنزیل مجدد اقدام به اتخاذ چنین سیاستی می‌کند. سیاست پولی به دو نوع سیاست پولی انقباضی و انبساطی تقسیم میشود. در سیاست پولی انبساطی که عمدتاً در شرایط رکودی اتخاذ میشود بانک مرکزی با خرید اوراق بهادار (عموماً اوراق بهادار دولتی- عملیات بازار باز خرید)، کاهش نرخی که به بانک‌ها وام می‌دهد (نرخ تنزیل مجدد) و کاهش نرخ ذخیره قانونی (بخشی از سپرده‌های مشتریان بانک‌ها که بانک‌ها بر طبق قوانین باید نزد بانک مرکزی سپرده‌گذاری کنند) عرضه پول را افزایش و نرخ بهره را کاهش می‌دهد. نرخ‌های بهره از طریق کانال‌های مختلفی که مجموعاً به عنوان مکانیسم انتقال پول شناخته می‌شوند، بر فعالیت‌های عمومی اقتصادی و در نتیجه اشتغال و تورم تأثیر می‌گذارند. کاهش نرخ بهره هزینه استقراض را کاهش داده و همچنین باعث افزایش مخارج مصرف‌کننده و سرمایه‌گذاری در کسب و کارها و کاهش انگیزه پس‌انداز میشود و از این طریق تقاضای کل افزایش یافته و اقتصاد از رکود خارج میشود.
